تفاوت بین Incoterms 2010 و Incoterms 2020:
تغییر قوانین بارنامه داخلی در اینکوترمز FCA:
در Incoterms 2010، شرط FOB معمولاً برای حمل و نقل کانتینرها استفاده میشد، اما این منجر به این مسئله میشد که فروشنده هنگامی که کانتینر به بندر صادرات میرسید دیگر هیچ مسئولیتی نداشت و تمام خطرات و هزینهها بر عهدهی او بود. در Incoterms 2020، گزینهای اضافه شده است که به فروشنده این امکان را میدهد که بارنامه را دریافت کند تا از خطرات غیرمنتظره مانند لغو حمل و نقل پیشگیری کند.
تغییر در فهرست هزینهها:
در Incoterms 2010، هزینهها برای هر مورد به طور جداگانه ذکر میشدند، اما در Incoterms 2020 علاوه بر این، آنها در A9 برای فروشنده و B9 برای خریدار فهرست میشوند.
تغییر در بیمه در CIF و CIP:
در CIF و CIP، وضعیت بیمه همچنان ثابت است، اما در CIP فروشنده ملزم به پرداخت هزینه بیمهای است که کلیه خطرات را پوشش دهد.
استفاده از حمل و نقل شخصی:
Incoterms 2020 این امکان را فراهم میکند که در برخی از شرایط مانند FCA، DAP، DPU و DDP از حمل و نقل شخصی استفاده شود بدون نیاز به وسایل نقلیه شخص ثالث.
تغییر DAT به DPU:
DAT که مخفف Delivered at Terminal بود به DPU که مخفف Delivered at Place Unloaded است تغییر کرده است، این به این معنی است که تحویل DAT نه تنها میتواند در ترمینال بلکه در هر مکان دیگری نیز انجام شود.
در نظر گرفتن الزامات ایمنی:
در Incoterms 2020 اشارهای صریح به تعهدات و هزینههای مربوط به ایمنی اضافه شده است به دلیل اینکه الزامات ایمنی در حمل و نقل اهمیت بیشتری پیدا کردهاند.
این تغییرات و اصلاحات در Incoterms 2020، درک و استفاده صحیح از این اصطلاحات تجاری بینالمللی را تسهیل میکنند و بازتابی عمیق در شرایط قراردادی و اقتصادی دارند.
بازگشت به فهرست